Verslag 3

Het verbaast me hoeveel je in een week kan leren.

De afgelopen week leek zo'n 6 maanden te duren, het leek dus ook alsof ik 6 maanden weg geweest ben, ik zal maar bij het begin beginnen.

Vanuit Surrey zijn we met zijn vieren vertrokken naar de Chilcotin Mountain Range, een groot gebied van 500 vierkante kilometer, dit hoort allemaal bij de ranch van Kevin, de baas van Chilcotin Holidays. De reis duurde ongeveer 8 uur met een tussenstop, het uitzicht was fenomenaal en het voelde op de heenweg als thuiskomen. Canada heeft zich op de 8 uur durende heenreis van zijn mooiste kant laten zien en ik kon niet wachten tot ik bij de ranch was.

Eenmaal aangekomen stelde alle andere stagaires zich voor, apart genoeg waren er allemaal mensen uit Europa. Er miste nog best veel studenten omdat die bezig waren met de Guide School, een cursus waar je te paard leert Guide te zijn door de bergen, deze cursus duurde twee weken waarvan een op de ranch en een in de bergen, het was dinsdag en zij zouden zaterdag terug komen.

Een shock is zacht uitgedrukt, veel dingen waren gelijk niet zoals het aangegeven was en het gevoel van thuiskomen was gelijk bij aankomst op de ranch verdwenen. Waar is de Canadese cultuur en mentaliteit te vinden op deze ranch?

We werden gelijk aan papierwerk gezet, contracten tekenen en handboeken doorlezen, als er gevraagd word om hulp door andere staigaires hielpen we gelijk. Ik had gelijk een klik met veel Frans sprekende mensen, uit Canada, Frankrijk en Zwitserland. Sommige waren er als vrijwilliger en sommige ook voor stage, een jongen was gebleven nadat hij een ESL course genomen had, dit zijn Engelse lessen op de ranch.

Twee dagen ervoor was de nieuwe Engels leraar aangekomen, hij heeft psychologie en social studies gestudeerd, ik kon het erg goed met hem vinden en we hebben veel gesprekken gehad over dingen waar je normaal niet over praat met de gemiddelde mens. Ik werd naar mijn tent gewezen en ik sliep hier samen met Anna, een super toffe meid uit Berlijn, die er al zo'n anderhalve maand zat voor haar stage. Het klinkt erg om in een tent te slapen, maar niets is minder waar. Het is gezellig en fijn om in een frisse lucht te slapen waar je de vogels hoort en de rivier die verderop stroomde.

De eerste dag was moeilijk maar wel te overzien, de tweede dag werden we aan het werk gezet. Overal een beetje mee helpen. Er waren net 50 kippen aangekomen en we waren druk bezig het kippenhuis te bouwen. Jammer genoeg zijn er 3 kippen vermoord door raven, de natuur gaat ook zijn gangetje in Canada. Gelukkig heb ik wel een kip kunnen knuffelen, had ik altijd al eens willen doen.

Een paar honderd meter onder de ranch is Base Camp, hier slapen een aantal stagaires die er al langer zijn en wat van het personeel, ook is hier een 'gasthuis' voor de gasten die er verblijven (en dus de volle bak ervoor betalen), Base Camp moest schoongemaakt worden, dit deden we met zijn drieën. Het viel gelijk op dat Steffi, degene die er al lang werkte geen *** deed, terwijl wij alles maar aan het opruimen waren, toen deden we blijkbaar ook nog het beddengoed verkeerd, bij Chilcotin Holidays slaap je dus onder een laken waar iedereen al onder geslapen heeft en dit niet gewassen is, tenminste zo moet het van een Zwitserse trien die niet beter weet. Maar goed, ieder zijn ding!

In de middag moest ik mee werken in de keuken, al snel haalde Kevin me van mijn werk omdat ik samen met de andere drie nieuwe meiden takken rondom Base Camp moest opruimen, niet zomaar takjes... Boomstammen van 5 meter lang, die behoorlijk zwaar waren. Lang niet alles was opgeruimd voordat we weer naar ons nieuwe klusje moesten. Dit keer weer terug in de keuken, en met mijn kook talent had iedereen een lekker dessert. Omdat Emilie, eens stagair uit Denemarken, alleen ingepland stond (dus al het eten koken voor 20 mensen) besloot ik haar te helpen, en hiermee buiten mijn schema te werken omdat ik al om 16:00 klaar zou zijn. In de avond was er dan eindelijk wifi, dit stond van 07:00 tot 20:00 uit, omdat er veel mensen (eigenlijk iedereen wel) tot 20:00 moesten werken.

Twee dagen was ik Ranch Hand, waarvoor ik gekomen was, dit houd in alle werkzaamheden met dieren (de paarden zijn prioriteit op de ranch) en ook wat opruim werkzaamheden. De 40 paarden binnen jagen om te voeren ging me goed af 's-ochtends, ook balen hooi uitrollen met twee personen, terwijl dit eigenlijk met een tractor moest, lukte prima. Je hoorde mij niet klagen over de werkzaamheden, ik had er eigenlijk wel plezier in, fysiek werk was mijn ding en ik zette me 200% in voor alles en iedereen, Kevin, de baas, merkte dit ook en op de extra work list stond dat alle takken nog weg gehaald moesten worden bij Base Camp. Op dit moment was ik in mijn eentje Ranch Hand, dus heb ik dit ook in mijn eentje gedaan. En als je dit leest denk je oh dat doe je even, nee. Ik heb 6 uur staan zwoegen om alle takken, groot en klein, de meeste 15 tot 25 kilo zwaar, in een ravijn te gooien achter Base Camp. En vervolgens kreeg ik te horen van Dale (een volwassen en vaste medewerker en trouwe volger van Kevin) dat er nog een hoop takjes lag en ik dus nog niet klaar was, en dat het kippenhok nog verder afgemaakt moest worden. Een bedankje? Ho maar. Verder heb ik nog tuin werkzaamheden gedaan, en daarna nog in de keuken geholpen. Totaal waren dit al 11 uur, 7:00 tot 18:00 met een half uurtje pauze om wat te eten (met het eten was niks mis! Dit was heerlijk, gemaakt door de kok die er al twee maanden werkte, Donna) Ondertussen waren alle Guide School studenten ook terug, een leuke groep jongeren!

Nou komt het interessante gedeelte, GOED OPLETTEN DUS.

Normaal eten we om 18:00 uur, dit viel al wat later omdat er wat problemen waren in de keuken. Ik stond buiten met Mathieu, Diana, Paulien en Maud toen Charlotte aan kwam lopen (ze zat al niet lekker in haar vel en zei die ochtend dat ze ging bepalen of ze bleef of niet), ze vertelde ons dood leuk, met wat tranen in haar ogen dat ze ontslagen was, op staande voet, en die zelfde dag moest vertrekken.
De reden hiervan:
Ze had toestemming om bij Base Camp aan haar thesis van haar universiteit te werken. Bij de meeste laptops starten er allerlei dingen gelijk op als je de laptop aanzet, vooral Skype is zo vervelend om gelijk open te springen, aangemeld en wel. Dit gebeurde ook bij Charlotte. Ze heeft thuis een zusje van 11 jaar die haar natuurlijk gelijk probeerde te skypen. Charlotte kreeg nog niet eens de kans om dit gesprek te weigeren of te accepteren toen Kevin woest binnen kwam. En je denkt dat je ouders kwaad op je kunnen zijn? Dan heb je Kevin nog nooit gezien. Psycho-kwaad. Zonder enige uitleg of ook het gesprek weg te kunnen drukken is ze bij wijze van Base Camp uit gesleept, hierna had ze een gesprek en gad ze aan toch enigzins 'unhappy' te zijn op de ranch en hoe het er hier aan toe ging. En dat was natuurlijk de druppel, ze was ontslagen omdat ze 'unhappy' was.

Nadat we dit allemaal gehoord hadden van Charlotte kwam Kevin aanlopen met de boze mededeling dat er in de Saloon (plek voor de stagaires om te eten en 's-avonds rond te hangen) een meeting was per direct en dat we in plaats van buiten de keuken maar lekker daar ons allemaal kut mochten gaan voelen om elkaar zielige verhaaltjes. Zijn woorden.

Ik wist niet wat me overkwam. De sfeer was al erg bedrukt maar dit sloeg alles, de persoon die juist alles bij elkaar hield was ontslagen.

In de meeting werd onder andere besproken (besproken is een te net woord, het werd ons toegeschreeuwd en we moesten het er maar mee eens zijn want we hadden daar niks, geen slaap plek en geen geld, we werden bang gemaakt omdat we toch nergens heen konden): Dat ongelukkige mensen andere mensen ongelukkig maken, omdat mensen praten, en als mensen praten is dit iets slechts, dit is slecht voor een groep en mag niet COMMUNICEREN IS VERBODEN bij Chilcotin Holidays. De groep mag niet hecht zijn, JE MAG GEEN VRIENDEN HEBBEN bij Chilcotin Holidays. Iedereen moest per direct beslissen of ze wouden blijven of moesten gaan, en dat we per direct alle procedures maar moesten volgen, alles hoe het volgens Kevin moest en niet anders.

Toen zijn er verschillende dingen aan bod gekomen, Kevin volgt bijvoorbeeld bij zijn eigen Guide School zijn eigen procedures niet, er zijn bijna twee studenten om het leven gekomen doordat er geen uitweg was toen ze bomen aan het omzagen waren.
Dit allemaa omdat de hele weg van de Guide Trip niet vrijgemaakt was, alle Guide School studenten hebben twee dagen op een paard gezeten en niks gedaan of geleerd, of ze hebben als slaaf van kevin gewerkt om alle bomen en takken van het pad te zagen. Een week als werk slaaf voor Kevin omdat hij zijn zaakjes dus niet op orde had.

Dit werd met veel scheldwoorden duidelijk gemaakt door Hunter en Tori (die meededen aan de Guide School) dat het de grootste geld verspilling was en het een dictatorschap is waar je 12 uur op een dag werkt, geen bedankje krijgt en vooral niet betaald word. Chilcotin Holidays lijkt een droom, maar het draait op stagaires, de meeste uit Europa, omdat Canadeze weten hoe het zit en weten dat dit niet normaal is, zelfs illegaal.

Ook de Engels leraar, Alex, had raak gesproken tijdens de meeting, alles wat hij zei was waar en hardstikke 'to the point', hij heeft niets grofs gezegd. Maar na de meeting werd hij gelijk ontslagen, hij moest per direct vertrekken, het was ondertussen al 20:00, het werd al donker. Het is illegaal in Canada om mensen weg te sturen zonder slaap plek, geld en vooral als het donker word in een berg-gebied waar je 6 uur van de dichtsbijzijnde stad af bent. Uiteindelijk is hij gegaan, en heeft hij langs de weg geslapen tot het licht werd.

De studenten die op staande voet ontslagen werden zijn dus Charlotte, omdat ze 'unhappy' was en zo andere mensen 'unhappy' zou maken (Ik heb heel duidelijk gezegd dat de keuze van Kevin om haar te ontslaan meer mensen ongelukkig maakte. Ook is Hunter ontslagen, omdat hij alleen de waarheid zei, wat er echt gebeurde op de Guide Trip, ook is Tyler ontslagen, zonder reden, omdat hij een Canadees is en de wetten en regels kent, daarom mocht hij opflikkeren. Mathieu moest oo kweg nadat hij duidelijk zei dat hij het er niet mee eens was nadat hij een Engelse ESL course gevolgd had, waar hij drie verschillende leraren had (en hier geen geld voor terug kreeg) en nu als stront behandeld werd. Maud moest ook vertrekken omdat ze er een keer iets van zei dat ze niet ou dat Charlotte wegging. Tori is niet echt ontslagen omdat ze de volgende dag al weg zou gaan, maar ze vertrok die zelfde avond met Hunter en Tyler, die mochten geen nacht langer blijven.

De hel was al los gebarsten, maar er kwamen steeds meer mensen bij die weg wouden, natuurlijk sloot ik me hierbij aan. Dit is NIET hoe Canada is. En hoe de mensen zijn, dit is een dictatorschap. Na de meeting kwam de vriendin van Kevin naar me toe en zei dat ik moest gaan overwerken per direct. Ik heb gezegd dat ik mijn moeder ging bellen, ook al was er 9 uur tijdsverschil. Het kostte moeite om uit te leggen wat er aan de hand was. Het is nog steeds moeilijk. Maar uiteindelijk zijner 20 mensen weg gegaan.

Zelfs de kok, omdat Kevin zei dat ze geen moeder figuur voor ons zou zijn en dat ze een bitch was en allemaal die soort onzin. De Engels studenten die daar les kregen zijn ook weggegaan, wat moet je anders als je leraar ontslagen is?

Ik heb behoorlijk wat tranen gezien en sippe gezichten, zelfs voor die meeting en voor de hel losbrak.

Er vertrokken zelfs studenten waarvan deze stage van hun hele studie afhing, zegt dat genoeg?

We hebben met bijna alle studenten die weg gingen nog laat 's-avonds in de Saloon, een shuttle bus kunnen regelen voor alle mensen die mee wouden.

De volgende ochtend kregen we nog een overheerlijk ontbijt van onze geweldige Donna, heerlijke pannenkoeken met toast, muesli en fruit. Het is heel erg raar, maar iedereen zei het: We hadden in de tijd dat we er waren nog NOOIT iedereen zo blij, vrolijk en opgewekt gezien. Ook al baalde ik natuurlijk verschrikkelijk. Mijn Canada-droom valt in duigen. Na al een mislukte buitenland stage in Noorwegen. Ik probeerde er niet teveel aan te denken.

Er moest uiteindelijk nog een extra shuttle bus komen omdat we niet hadden gerekend op zoveel bagage! Daar denk je ook niet aan als je uit de gevangenis probeert te ontspannen, ik bedoel bij de ranch probeert weg te gaan. (Escaping Alcatraz was er niets bij!).

Het gevoel van vrijheid toen we daar wegreden, ik kan het niet uitleggen. De muziek ging aan en iedereen zong, iedereen lachte.

Na een aantal uren kwamen we aan in Lillouet, hier zagen we Hunter, Tyler en Tori nog! Zelfs Tori's ouders, die hebben de pers erbij gehaald en de politie gebeld. Na een groepsfoto (waar wel een aantal mensen missen) werd de groep verdeeld in twee, de ene groep ging naar Kamloops om daar naar een rodeo te gaan en rond te reizen en de andere ging naar Vancouver om daar een plan te maken van wat er nou ging gebeuren. Uiteindelijk na 9 uur waren we aangekomen in Vancouver, we werden gedropt midden in het centrum. We zouden naar Burnaby gaan vanuit downtown Vancouver om hier bij de Engels leraar Alex te verblijven voor zolang. Vancouver is prachtig, maar daar denk je wel even anders over als je twee (volle en zware) koffers, twee tassen en een rugzak van 65 liter mee zeult. EN DIT VOOR 3 UUR LANG. Ja, zo lang deden we erover om in Burnaby te komen. Te voet, met de metro en met de bus. We waren van 10 uur 's-ochtends tot 10 uur 's-avonds onderweg, hierna hebben we een pizza besteld en met 7 mensen in een piepklein appartement geslapen.

Ik heb het zo goed mogelijk proberen te beschrijven, maar ik denk niet dat iemand die er niet bij was dit ooit zal begrijpen.
Dit was de meest heftige ervaring die ik ooit meegemaakt heb, mentaal slopend. Je kan dit ook niet snappen als je er niet bij was, wat er allemaal naast dit verhaal nog gebeurde.

En nu, maandag 18 mei, lijkt het alsof ik 6 maanden weggeweest ben.
Ik zie het maar als een leer ervaring waar ik vrienden aan over gehouden heb van over de hele wereld, die ik ongetwijfeld nog vaker ga zien.

Dat verslag over zelfreflectie? No problemo, ik kan denk ik wel 10 pagina's volschrijven daarover. Hoeveel iemand in een week kan leren is onvoorstelbaar!

Maar al bij al, ga NIET naar Chilcotin Holidays, FALSE ADVERTISING.
Je werkt je kont eraf en krijgt er niets voor terug, slim geregeld, zoveel mensen voor je laten werken voor niets!

*